maandag 16 mei Tagum

Vanmorgen werd ik beroerd wakker. Alles weer dicht en hoesten. Zal wel van het zwemmen kunnen komen in combi met de airco in de auto. Ben maar weer aan de tetracycline was ik wil niet weer met en barstende hoofdpijn 13 uur in het vliegtuig zitten. In de loop van de morgen ging het al wat beter maar nog wel veel hoesten. We zouden met z’n tweeën naar tagum gaan om de extra NSO documenten te gaan betalen bij de bank die ik via internet had besteld. Toen zei er hier een ,wacht even want een zus van Lyn is onderweg naar Davao Om bij de NSO een kopie van ons contract te gaan halen. Die heeft daar iemand werken die ze erg goed kent. We werden door haar gebeld met de mededeling dat er nog geen marriage contract van ons was binnengekomen. Je wil niet weten hoe boos ik was. We zijn ook direct naar het gemeentehuis hier gereden om te vragen hoe dat nu kon. Na veel gepraat kwam het formulier op tafel waar op stond wanneer het verstuurd was. 4 mei. Maar wij hadden ook nog de pech van de Holy week hier in het land. Dan word er een paar dagen niets gedaan en als er dan ook direct een weekend op volgt, ja dan mis je zo maar 1 week. En de verwerking duurt toch ook nog 3 weken. Vandaar dat wij dit niet meer op tijd voor elkaar kunnen krijgen. Nu werden wij net weer gebeld vanuit Davao dat wij morgen even moeten afwachten want er gaat een hoger persoon zich mee bemoeien en met wat bijbetaling gaan ze kijken of ze het handmatig voor elkaar kunnen krijgen. Zal mij benieuwen. Heb niet zo’n hoge pet op van deze verhalen. Maargoed als het wel lukt kunnen we het de 18e mooi afgeven bij de ambassade.
We zijn toen toch naar Tagum gereden om een nieuwe band te gaan halen en de balljoints, zoals ze dat hier noemen te laten controleren. Nou, de rit heen was al een hele toer. Het regende zo hard dat op de stukken die naar beneden gingen gewoon kleine rivieren waren geworden. Ik moest wel heel erg uitkijken. Toen moest ik daar aangekomen de auto achteruit in een soort open garage steken met die regen erbij. Is allemaal gelukt en toen de band verwisseld. Bij de controle van de stuurinrichting kregen we toch te horen dat die balljoints verwisseld moeten worden. Dat allemaal door die ruwe rit naar Maragusan door de bergen. Nou, doen we misschien morgen, duurt 3 uur. Maar toen moesten we terug en het was al donker. Allemaal bang dat ik niet veel zou zien op de weg vanwege die getinte ramen. Nou, ik kan je zeggen dat het levensgevaarlijk rijden is. Je ziet bijna niets als er tegenliggers op je af komen. Een donkere vlek zie je dan met gelukkig nog een witte streep rechts van je. Maar daar lopen dan kinderen, geiten en fietsers net achter omdat daar allemaal kleine dorpjes liggen aan beide kanten van die weg. En alles onverlicht, niet te geloven .Zelf vrachtwagens met tonnen vracht hebben vaak geen verlichting. Dus je zit een uur lang van alles en nog wat te ontwijken Zonder op je tegenliggers te knallen. Maar gelukkig ging ook dit goed al word je er wel moe van. Mijn familie hier snapt niet dat ik hier zo makkelijk kan rijden. Nou ja, makkelijk is het niet. Dus morgen zien we wel weer verder.
Allen de groeten.